De naevus mucinosis (naevus van Brakman, mucinous nevus, connective tissue nevus of the proteoglycan type) is een zeer zeldzame, soms in lineair patroon voorkomende bindweefselnaevus met toename van mucine (proteoglycanen) in de dermis. Het is voor het eerst beschreven in 1993, en sindsdien zijn er meerdere casereports verschenen. Miriam Brakman beschreef in 1994 een lineaire variant die sindsdien naevus van Brakman wordt genoemd. De naevus heeft een toename van bindweefsel, mucine depositie (hyaluronzuur) en ook vaak een epidermale component en kan dus als een soort hamartoom worden beschouwd.

Klinisch beeld:
Huidkleurige papels, samenvloeiend tot plaques, soms lineair, lijkt op een bindweefselnaevus. Meestal bij mannen, begint in de puberteit. Nemen langzaam toe in grootte. Geen klachten, wel cosmetisch storend. Meestal laag op de rug of op de billen, soms op de romp of buik.



PA: Epidermis verlengde en versmalde retelijsten, subepidermaal lege ruimte gevuld met mucine. Elastinevezels ontbreken in de papillaire dermis.

DD: bindweefselnaevus (collagenoma), naevus collagenicus lumbosacralis, large nodular disseminated connective tissue naevus, naevus elasticus (elastoma), naevus lipomatosus superficialis, juvenile elastoma.

Therapie:
Excisie.
Shave-excisie plus elektrocoagulatie bodem.




Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.