|
CDLE (CHRONISCHE DISCOÏDE LUPUS
ERYTHEMATODES) |
 |
WAT BETEKENT CDLE ?
CDLE is de
afkorting voor de medische term chronische
discoïde lupus erythematodes. Bij CDLE ontstaan
rode, schilferende plekken op de huid, vaak op
zonbeschenen plekken, zoals in het gezicht. Het
ontstaat meestal tussen de 20 en 45 jaar en komt
vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Het wordt
gerekend tot de auto-immuunziekten: er is een
'weeffoutje' in het afweersysteem ontstaan
waardoor er antistoffen worden gevormd tegen de
eigen huid. Deze antistoffen veroorzaken een
ontsteking.
De term CDLE is een
beschrijvende term. Chronisch omdat het een niet
snel overgaande ontsteking van de huid is,
discoid (schotelvormig) omdat het vaak ronde
plekken zijn, lupus (wolf) omdat het plekken
kunnen zijn met een "invretend" karakter, dat
wil zeggen dat er door de ontsteking schade aan
de huid kan worden aangericht (deuken,
onregelmatig oppervlak, littekens), en
erythematodes (rood), omdat de plekken rood
zijn.
WAARDOOR WORDT CDLE VEROORZAAKT ?
CDLE is een vrij zeldzame aandoening, waarvan de
oorzaak niet precies bekend is. Het is daarom
moeilijk uitleg te geven aan patiënten over deze
huidziekte, omdat er niet eenvoudig antwoord
valt te geven op voor de hand liggende vragen
zoals: waardoor ontstaat het, hoe kan het
genezen worden, hoe is het verloop in de tijd,
is het erfelijk, etcetera.
Bij CDLE is
de huid ter plaatse ontstoken ten gevolge van
LE-antistoffen in de huid of in de bloedbaan die
gericht zijn tegen het eigen weefsel.
Antistoffen worden normaal gesproken aangemaakt
om lichaamsvreemd materiaal zoals bacteriën en
virussen onschadelijk te maken. Als ze gericht
zijn tegen het eigen weefsel, in dit geval de
huid, spreekt men van een auto-immuunziekte.
Waarom dit bij sommige mensen optreedt is niet
precies bekend. Er lijkt een gedeeltelijke
aanleg voor te bestaan, die erfelijk is. Bij
CDLE zijn er bepaalde factoren die de
huidaandoening kunnen doen ontstaan of
verergeren. De belangrijkste is zonlicht. Ook
sommige geneesmiddelen, infecties, zwangerschap,
en mogelijk stress kunnen CDLE doen beginnen.
CDLE plekken zitten meestal in
het gezicht, op plekken die aan zonlicht worden
blootgesteld. Het kan ook op het behaarde hoofd
zitten en daar kale plekken veroorzaken.
HOE WORDT DE DIAGNOSE GESTELD ?
Meestal is het nodig om een of twee kleine
huidfragmenten (biopten)
onder lokale verdoving uit de huid te halen, om
door middel van speciaal microscopisch onderzoek
de diagnose te bevestigen. Dit kan uiteraard
kleine littekentjes achterlaten (in het gezicht
is de genezing trouwens zeer goed), maar het
onderzoek is onmisbaar, omdat er andere
ontstekingen van de huid kunnen zijn die er aan
de buitenkant precies zo uitzien, terwijl de
behandeling totaal anders is.
Soms wordt
het bloed nagekeken op algemene afwijkingen
(bloedarmoede, ontsteking, lever en nieren) of
op antistoffen die bij lupus erythematodes
gevonden kunnen worden. Bij alleen een CDLE is
het niet strikt noodzakelijk om bloedonderzoek
te doen. Als er bijkomende klachten zijn,
bijvoorbeeld gewrichtsklachten dan is het wel
verstandig om het bloed na te kijken.
Vaak hebben patiënten met een CDLE geen
LE-antistoffen in het bloed, omgekeerd zijn er
vele mensen met LE-antistoffen in het bloed die
nergens last van hebben. Het vinden van
LE-antistoffen in het bloed wil niet zeggen dat
de ziekte zich dan ook buiten de huid, in de
rest van de lichaam voordoet. Het kan wel
voorkomen dat patiënten met een CDLE later ook
in andere weefsels (o.a. nieren, gewrichten)
ontstekingen krijgen. Dan is er sprake van een
systemische lupus erythematodes (SLE). Dat
gebeurt echter niet vaak, naar schatting in
circa 5% van de gevallen.
HOE WORDT CDLE BEHANDELD ?
Vaak wordt begonnen met de
combinatie van een goede zonnebrandcrème, en een
sterke ontstekingsremmende corticosteroïdcrème.
U moet de huid consequent beschermen tegen
zonlicht, door voordat u de deur uitgaat alle
onbedekte plekken in te smeren met een
zonnnebrandcrème met een hoge beschermingsfactor
(boven de 15).
De ontstekingsremmende
corticosteroïdcrème moet u 1 of 2 keer per dag
precies op de plekken aanbrengen. Het zijn
doorgaans vrij sterke crèmes. In de bijsluiters
van deze crèmes staan soms waarschuwingen, zoals
dat u het niet te lang mag gebruiken, niet in
het gelaat, niet rond de ogen, en dat de huid er
dun van kan worden. Deze waarschuwingen kunt u
in geval van CDLE volledig negeren. Bij CDLE mag
u de crèmes onbeperkt gebruiken, ook rond de
ogen, en voor langere tijd, want de schade die
de ontsteking veroorzaakt als u er niets aan
doet is veel groter dan de eventuele
bijwerkingen van de crèmes. CDLE kan diepe
littekens achterlaten, die niet meer genezen.
Probeer wel altijd alleen de plekken in te
smeren, en niet de crème te verspreiden naar de
omliggende gezonde huid.
Als de lokale
behandeling het ontstekingsproces niet voldoende
kan remmen worden geneesmiddelen voorgeschreven
zoals Plaquenil (hydroxychloroquine). In
ernstige gevallen wordt ook wel prednison,
methotrexaat of thalidomide voorgeschreven. Dit
zijn zwaardere middelen, waarbij regelmatige
controle van het bloed nodig is. Plaquenil is
een antimalariamiddel, maar het heeft ook een
ontstekingsremmend effect op CDLE. Meestal is 1
of 2 tabletten van 200 mg per dag voldoende, in
combinatie met goede zonbescherming en een
lokaal corticosteroïd. Als er langdurig 3 of
meer tabletten worden voorgeschreven dan is
regelmatige controle door de oogarts nodig.
Als er littekens in het gezicht zijn ontstaan,
dan kan professionele cosmetische camouflage een
oplossing zijn. Door een huidtherapeute wordt
dan speciale make-up gemaakt waarvan de kleur
precies gelijk is aan de normale huidskleur.
|
