Chromhidrosis is Grieks voor ‘gekleurd zweet’. Het is een zeldzame
aandoening gekenmerkt door de productie van gekleurd zweet, meestal door
apocriene klieren, gelokaliseerd op gelaat, oksels, romp, areolae (plaatsen
met apocriene zweetklieren). De klacht is vaak gele of blauwe verkleuring
van de kleding onder de oksels, of van de BH rond de tepels. Het ontstaat na
de puberteit. Het wordt onderverdeeld in
apocriene chromhidrosis,
eccriene
chromhidrosis en
pseudochromhidrosis. De apocriene klieren zitten in de
oksels, genitaliën, areolae en gelaatshuid en produceren een dikvloeibaar
zweet, dat na omzetting door bacteriën verantwoordelijk is voor de okselgeur
en lichaamsgeuren. De eccriene klieren zitten overal, hebben een functie bij
het reguleren van de lichaamstemperatuur en produceren een heldere kleurloze
vloeistof.
Apocriene chromhidrosisOorzaak: hogere
concentratie/oxidatie lipofuscine in het secreet, komt voor op gelaat,
oksels, romp, areolae (plaatsen met apocriene zweetklieren). Kleur varieert:
geel, blauw, groen, bruin, zwart (donkerder bij meer oxidatie). PA:
lipofuscine granules in apocriene cellen. Kleding verkleurt geel of blauw in
de oksels. Het gele, blauwe of groen verkleurde lipofuscine rijke zweet kan
onder de Woods lamp geel fluoresceren, bruine of zwarte excreties
fluoresceren niet. Ziet men met de Woodslamp een oranjerode verkleuring aan
de huid dan moet men denken aan pseudochromhidrosis veroorzaakt door
Corynebacterium.
Therapie:Apocriene chromhidrosis is moeilijk te behandelen en meestal
chronisch.
R/ Capsaïcine crème FNA.
R/ Aluminiumchloride hexahydraat.
R/ Botox.
Eccriene chromhidrosisNog veel zeldzamer dan apocriene
chromhidrosis. Wateroplosbaar pigment wordt uitgescheiden via eccriene
klieren. Bijvoorbeeld bij bepaalde medicamenten (quinines).
PseudochromhidrosisBij pseudochromhidrosis is het zweet uit zichzelf
niet verkleurd maar ontstaat op de huid een verkleuring door een interactie
met bijvoorbeeld textielverf, of met chromogene bacteriën zoals de
Corynebacterie. Met de Woodslamp is dan een oranje rode fluorescentie te
zien. De behandeling bestaat uit antiseptica, antiperspirantia en/of
eventueel een antibioticum (erytromycine). Zie ook onder
bromhidrosis en
trichomycosis axillaris.
R/ Hibiscrub 3 x per week.
R/ Deodorant.
R/ Inderm (1% erytromycine) lotion, applicatievloeistof 10 mg/g, 50 ml.
R/ erytromycine 3 dd 500 mg gedurende 1 week.
 |
 |
 |
| pseudochromhidrosis |
pseudochromhidrosis |
pseudochromhidrosis |
DD van blauwe of gele verkleuring van de huid: Raynaud fenomeen, perniones,
centrale cyanose, hyperbilirubinemie, stollingsstoornis, vergiftiging,
medicatie (cordarone, minocycline), alkaptonurie (homogentisinezuur),
pheoderma, (pseudo)chromhidrosis.
Referenties
| 1. |
Schwarz
T, Neumann R, Duschet P, Brückler B, Klein W, Oppolzer G, Bardach H,
Gschnait F. Apokrine Chromhidrose. Der Hautarzt 1989;40(2):106-109. |
| 2. |
Marks jr J. Treatment of apocrine chromhidrosis with topical capsaicin.
Journal of the American Academy of Dermatology 1989;21(2 Pt 2):418-420. |
| 3. |
Tato BP, Martinez EZ, Albisua BS, Gonzalez YCP, Olabarrieta IP,
Escobedo SM, Lopez PZ. Facial and axillary apocrine chromhidrosis.
Dermatology Online Journal 2012;18(3):13. |
Auteur(s):dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.
dr. Dominique C. van Rappard.
Arts-assistente Dermatologie, AMC Amsterdam.
ICD10:
L75.1
