Middelen die hypopigmentatie veroorzaken:
Fenolen en catecholen Alkylfenol Butyl-hydroxytolueen Dihydroxy-fenyl-butaan Hydrochinon Mono-benzyl-ether van hydrochinon Mono-ethyl-ether van hydrochinon Catechol Methyl-catechol 4-Isopropyl-catechol P-tertiair-butyl-catechol P-tertiair-butyl-fenol P-tertiair-amyl-fenol 4-Hydroxy-anisol	Restgroep Ammoniakaal kwik Arsenicum Benzoylperoxide Chloroquine Kaneelzuur-aldehyde Corticosteroïden Di-nitro-chloor-benzeen Eserine Fluoro-uracil Guano-nitro-furacine Thiotepa Tretinoïne	Sulfhydryl verbindingen Beta-mercapto-ethylamine-hydrochloride 2-mercapto-ethylamine 3-Mercapto-propylamine-hydrochloride N-2-mercapto-ethyl-di-methylamine sulfonylzuur

Referenties

1.	Westerhof W. Pigmentstoornissen. In: van Vloten WA, et al. Dermatologie en Venereologie. Utrecht 1992, Wetenschappelijke Uitgeverij Bunge. Pagina 76-89.

Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.