Leukomelanoderma is een combinatie van focale depigmentatie en hyperpigmentatie. Leukomelanoderma kan voorkomen bij arsenicum gebruik, erythroderma t.g.v. zware metalen, maligne lymfoom, syphilis, systemische sclerodermie. Depigmenterende crèmes met een hoge concentratie hydrochinon kunnen ook leukomelanoderma veroorzaken (een combinate van vlekkerige hypopigmentaties en hyperpigmentaties. De combinatie van depigmentatie en (aan de randen) hyperpigmentatie wordt ook gezien bij piebaldisme. In oude leerboeken wordt ook genoemd vagabond's leukomelanoderma, een combinatie van bruine en zwarte hyperpigmentaties aan de acra t.g.v. ernstige voedingsdeficiëntie, en witte vlekken als gevolg van krabschade door infestaties met luizen en andere parasieten.
Leukomelanoderma is ook onderdeel van een zeldzaam syndroom dat wordt aangeduid als het leukomelanoderma, infantilism, mental retardation, hypodontia, hypotrichosis syndroom.


Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.