Perianale ulcera worden binnen de dermatologie gezien op de algemene poli maar vooral ook op de SOA-poli en het proctologie spreekuur. Ze kunnen worden onder verdeeld in acuut en chronisch (arbitrair: langer dan een maand bestaand). De acute ulcera hebben vaak een infectieuze oorzaak, waaronder veel sexueel overdraagbare aandoeningen. De chronische ulcera kunnen ook door infecties worden veroorzaakt, maar ook door proctologische aandoeningen zoals de chronische anale fissuur, en door onderliggende andere aandoeningen zoals inflammatoire darmziekten. Er bestaat ook een diagnose chronisch idiopathisch anaal of perianaal ulcus (chronic solitary anal ulcer) waarbij niet duidelijk is wat de oorzaak is. Zie verder de tabel.





Diagnostiek:
Niet alles doen maar gericht verdachte factoren nalopen op grond van klinisch beeld en anamnese. Kweken op SOA, mycosen en banale bacteriën. Het is belangrijk om herpes uit te sluiten, want het perianale gebied is een dermatoom waar herpes simplex type II of I chronisch in kan recidiveren (dermatoom S5). SOA screening inclusief HIV. Biopten om maligniteiten uit te sluiten, en bij verdenking op lichen planus en andere dermatosen die kunnen ulcereren. Medicatie uitvragen en opzoeken of ulcera er bij beschreven zijn.

Therapie:
Afhankelijk van of er een oorzaak kan worden gevonden, gericht op oorzaken.
Goed schoon houden, indifferente beschermende crème of zalf.


Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.