Uit de literatuurgegevens blijkt dat ulcera cruris bij reumatoïde artritis (RA) een bekend verschijnsel zijn. Goede incidentiestudies zijn schaars. In ziekenhuispopulaties blijkt 0,6-8% van de patiënten met RA tevens een ulcus te hebben. De precieze pathogenese is minder duidelijk en lijkt multifactorieel te zijn. Een deel van de ulcera, circa 20%, berust op vasculitis. Bij een deel van de ulcera die klinisch verdacht zijn voor vasculitis (uitgeponste diepe ulcera, zwarte necrose, livide randen, trage genezing) wordt histologisch geen vasculitis aangetroffen. Dat kan echter ook met het moment van biopteren samenhangen. Circa 10% is geassocieerd met het Felty syndroom (reumatoïde artritis, splenomegalie en neutropenie). Ook daarbij is de pathogenese onduidelijk. Andere oorzaken zijn pyoderma gangrenosum (geassocieerd met RA), veneuze insufficiëntie en dependency (immobiliteit, slechte kuit- en voet-spierpompfunctie door artritis van de enkelgewrichten), voetdeformiteiten, wonden en drukplekken van aangepast schoeisel, decubitus, kwetsbare huid en vertraagde wondgenezing door corticosteroïden, co-existent arterieel vaatlijden, distale neuropathie, hypercoagulabiliteit (vooral lupus anticoagulans) en secundaire infecties. Voor de DD zie de tabel differentiële diagnose van ulcus cruris.





Auteur(s):
dr. Jan R. Mekkes. Dermatoloog, Amsterdam UMC.